نگاهی به نمایش «سردار سوختن» نوشته و کار علی غلامی از آبادان، شرکت کننده در اولین جشنواره ملی تئاتر اهواز؛
تعابیر شاعرانه از جنگ
تئاتر خوزستان – سیدمنصور ناصری: نمایش نقل دوباره و چندبارهی روایتی است از آسیبدیدگان جنگ. روایتی شدیداً ضدجنگ. حکایت اینکه پشت هر انقلابی جنگی پنهان گشته.
تعبیر جنگزده نویسندهای است که خود جنگ را تجربه کرده است، با پوست و خون و دیوار و آوار و خاطرات بهجامانده. سردار نمایش معتقد است متادون 40 هم آرامبخش او نیست و درد او را تسکین نمیدهد. شاید بهتر میبود نام نمایش متادون 40 میبود به هزار دلیل نگفته. عدم تمرکز نویسنده در خلق اثر سبب پرشهای کوتاه در متن و اجرا و در نتیجه عدم درک مناسب مخاطب از اجرا میگردد. ورود و خروجهای پایانی هیچکاکی صاحب اثر به این امر بیشتر دامن میزند.
استفاده از تعبیرهای شاعرانهای چون: «چراغهای شهر که خاموش نشه شهر محاصره نمیشه»، یا اینکه: «شهر که محاصره نشه حصر (آبادان) شکسته نمیشه» آدم را به یاد بازیهای کودکانه میاندازد و نویسنده ایماژهای زیبایی را بدین منوال خلق نموده و مخاطب را با خود همسو مینماید. استفاده از آیینه در انتهای صحنه با 18 بطری آویزان و رها شده به دلایل اجرایی، نمیتواند به اجرا کمک شایانی بنماید جز در انتهای نمایش، جایی که تماشاچی خود را موّاج در آیینه تماشا میکند.
تابلوها گویا نیستند و حذف آنها خللی در روند اجرا ایجاد نمینماید. موسیقی اثر هم با اتمسفر و تم داستان همخوانی ندارد. نه در برانگیختگی احساسی مخاطب و نه در کمک به تمرکز حسی بازیگران. نمایش در حالی آغاز میگردد که قبل از اجرا با ورود تماشاچیان بازیگران در صحنه حضور دارند و گویی قرار نیست تا لختی بعد دیالوگهایی چنان سنگین را حداقل فیزیکی اجرا نمایند. برای همین هم هرچه نمایش به انتها نزدیکتر میشود بازیگر تازه موتورش روشن میشود و میخواهد گل بزند که نمایش تمام میشود .کارگردان میبایست فضا را برای بازیگر مهیا سازد هرچند او نداند، نخواهد و نتواند.
از آنجا که ما صحبت کردن با بدن را فراموش کردهایم، بیش از حد صدایمان را خسته میکنیم که میبایست این اشتباه را همگی اصلاح نماییم. بازیگر مرد با بیان خوب خود در ارائهی شخصیت سردار نسبتاً موفق بوده و بازیگر زن هرچند در برخی موارد تداوم حسی ندارد، اما در لحظاتی در ارائه شخصیت موفق ظاهر میشود و این امر را هنگامی که در پشت در میماند و نگران از وضعیت سردار مینالد و او را صدا میزند، شاهد هستیم.
استفاده از هفت لاین نوری در این نمایش به مانند اغلب نمایشهای ما تنها روشنکنندهی موضع بوده و نوری که به سوی تماشاچیان آلارمی گاه و بیگاه میزند، گویی قصد بیدار کردن ما از رخوتی را دارد که فرایمان گرفته و چونان گچی است که معلم بر تختهسیاه میکوبد تا حواس ما را به خود جلب کند.
در پایان به آقای غلامی عزیز و گروه اجرایی برای اجرای منسجمشان خسته نباشید گفته و دست این استاد عزیز را میبوسم.
اولین جشنواره ملی تئاتر اهواز به دبیری ناصر چنانی از 1 الی 7 مردادماه 1397 در کلانشهر اهواز در حال برگزاری است.