سیاهی که تنش سرخ است

به گزارش تئاتر خوزستان در این یادداشت آمده است:

در ایامی که هیجدهمین جشنواره آئینی و سنتی در حال برگزاری ست

این روزها نمایشی از خرمشهر بر روی صحنه است که یک تئاتر ایرانی ست با همان لحن دلچسب سیاه و شامورتی بازی زن و داش.

 موسیقی نام آشنا روزهای شادی و رقص و پایکوبی نوایی که تا بگوش هر ایرانی  می رسد.

 ناخود آگاه فک به حرکت در می آید.

لبها باز میشود لبخند بر روی صورت طراحی می شود.

 چشمانمان باز تر می شود.

خود را بر روی صندلی جابجا می کنیم .

سالها عادت نداشتیم این نوع نمایش ها را در شهر ببینیم و چه خوب گروه نمایش این امر را ماهرانه انجام می دهد.

یک تئاتر صددرصد ایرانی.

سیاهی که هنوز سیاه است حتی در عصر سرعت زندگی و سنتی که رو به فراموشی ست و قهوه خانه دخمه ای برای ...

 اما سیاه هنوز سیاه است و سنت اصل یک زندگی ست و چقدر سیاه، سیاه بخت است که محکوم به خنداندن است و کسی به سرخی تنش نگاه نمی کند سوال نمی کند چرا رخش سیاه است و دلش سرخ  که خون است دلش از درد روزگار و سختی های سخت درد آور زندگی ، سیاهی که حتی در خانه اش غریب است و باز هم باید سخنگوی حروف الف بایش باشد  برای نسلی  که ...

همان نسلی که فراری ست از سنت در حالی که رو به قبله  رفتار کورکورانه غرب زدگی ایستاده است و چه افسوس که سیاه می میرد و سنت می رود در دخمه قهوه خانه ای که لبت لبخند است و دلت خون

سیاه روزگار نباشید و دلتان خون نباشد از روزگار.