در حال بارگذاری ...
نگاهی به نمایش «خدای کشتار» به کارگردانی اسد سیاح

انتخاب سبک رئالیستی با کاراکترهایی ملموس

به گزارش تئاتر خوزستان نمایش «خدای کشتار» به کارگردانی اسد سیاح با بازی سرور رضایی، اسد سیاح، آرزو نوری و علیرضا پریشانی از ۳ الی ۱۲ اسفندماه در تالار آفتاب اهواز در حال اجرا است.

مریم مقدم؛ متن خدای کشتار نوشته یاسمینا رضا از سال 2006 تا به اکنون در کشورهایی زیادی به اجرا رفته. متن با رویکردی اجتماعی و طنزی تلخ به روابط والدین با یکدیگر که به طور غیر مستقیم بر رفتار فرزندان تاثیر میگذارد و موجب سوء رفتارهای اجتماعی میشود می پردازد و با انتخاب سبک رئالیستی و کاراکترهایی ملموس دو ژانر تراژدی و کمدی را به خوبی در کنار هم قرار داده و ماحصل آن طنزی تلخ میشود و کل اثر در بر میگیرد و مخاطب را به مثابه قاضی به قضاوت رفتارها میکشاند، رفتارهایی که هرگز از چشم او به دور نبوده و به همین خاطر آنها را در نگاه اول و همان اکت اول می پذیرد.

متن از جانب گروه اجرایی به درستی انتخاب شده چرا که با شرایط فعلی جامعه انطباق دارد.گرچه متن فرانسوی ست و نقدی ست بر فضای اجتماعی جامعه اروپایی تراز اول اما میتواند با شرایط فعلی هر جامعه ای که از روال عرفی و باید های اجتماعی خارج شده سنخیت داشته باشد و همین انتخاب متنی با چنین محتوا اجتماعی آن هم از جانب گروهی جوان بسیار قابل ستایش است.

 از همان ابتدا متوجه میشویم که دلیل گرد هم آیی والدین بخاطر درگیری دو فرزنداشان برونو و فریدیناند در مدرسه می باشد و حالا آنها دور هم گرد آمده تا میان خودشان قضیه را حل و فصل کنند و مقصر را شناسانی نمایند که در طول اجرا و از دیالوگهای رد و بدل شده بین اشخاص متوجه میشویم خود والدین سبب اصلی این اتفاق اند و آسیب شناسی بایستی از خود پدر و مادر خصوصا پدرها که مانند فرزندانشان در مدرسه گروهک تشکیل میدادند و حال که در نسل جدید این اتفاق افتاده و دو سرده کرده بانده به مشاجره می پردازند و برنو که از طبقه بورژواست بر صورت فریدینالد که از طبقه ضعیف است سیلی میزند و همین طعنه ای بر نظام خودکامه سیاسیون امروزی باشد گرچه که در طول اجرا باز هم در برخوردهای میان والدین شاهد تکرار این گونه تجاوزات در رابطه بین والدین در خانه میزبان توسط میهمان نیز هستیم آن هم به شکل افراطی تر. سیاح با انتخاب ماتریس تک سویه پلاتویی و قرار دادن تماشاگر در سطحی بالاتر و مسلط بر بازیگران و صحنه موقعیت را برای قضات معقولانه مهیا میسازد.

انتخاب شیوه کارگردانی و ترکیب بندی صحنه رئالیستی ست گرچه نصب بنر در بک صحنه و قرار دادن تصویر پنجره و شومینه بصورت نقاشی تا حدی بی راه است چرا که بازیگران هیچ ارتباطی با آن ها برقرار نمیکنند و به مثابه تزئینات و شاید تبدیل کردن به خانه ای اروپایی ست گرچه طرح بسیار ابتدایی انتخاب شده همین باعث می شود زائد به نظر آید و فقط جهت پر کردن فضا باشد که به آشفتگی اش انجامیده. آنچه در ترکیب در صحنه بیش از همه قابل تامل می باشد در خروجی خانه که در نقطه پرت افتاده قرار داده اند و قسمت های بسیار مهمی از رند داستان من الجمله سیگار کشیدن آنت و ورونیک جلوی درب خانه که کاملا در نقطه کور قرار میگیرد و اهمیتش را کم کرده و موجب قطع ارتباط تماشاگر با اتفاق در حال وقوع میشود.

طراحی لباس ها تا حدی نشانگر تفاوت طبقه دو خانواده است اما انتخاب رنگ آبی آن هم برای خانواده رایل بسیار بی راه است چرا که این دو شخص به واقع نمونه ای از صاحبان طبقه مرفه هستند که به طبقه ضعیف تجاوز کرده و حقشان را پایمال میکنند پس بایستی از تونالیته قرمز استفاده میشد نه آبی که صلح طلبانه است. آنچه که در صحنه پیش برنده نمایش است فقط دیالوگ ها و میزانسن هایی که بیشتر قدم روهایی بی جهت که موجب اغتشاش در صحنه میشوند و جلوی حواس تماشاگر را برای درک موقعیت میگیرند. هرگز از طراحی نور و افکت صدا و موسیقی بهره گرفته نمیشود در حالی که جای خالی موسیقی مطابق با اتمسفر کلی هر اکت بسیار احساس میشود و همین موسیقی میتوانست تا حد بسیاری کار را از یک نواختی رها سازد و در اجرا را در خلق فضای کمیک مهیا سازد. انتخاب تیپ بازیگران تا حد بسیاری صحیح اما هدایت آنها در صحنه بسیار ضعیف و هرگز ترکیب بندی مناسبی با آنها صورت نمیگیرد و در تعبیر و تفسیر متن به درستی بکار گرفته نمیشود. شاید دلیل عمده آن بازیگرـ کارگردان بودن سیاح باشد! که به دلیل حضور در صحنه سکان هدایت را از دست داده. بازی بازیگران البته به جز سرور رضایی بازیگر نقش آنت بسیار کلیشه و به گونه ای ادای بازی خارجی ست و گاهی هم از این حالت خارج می شوند و ایرانی بازی میکنند این نشان میدهد به علم حرکتی در بازی کاراکتر خارجی کم توجهی کرده اند و در ادامه، عدم پرداخت صحیح به محتوای دیالوگها و نگه نداشتن تمپو صحنه موجب به حرز رفتن اجرا شده و موقعیت های گروتسکی که نویسنده مدنظر داشته را زایل کند و آزردگی مخاطب را پیش بیاورد.




نظرات کاربران